De huidige tijdgeest

Iedereen kan tegenwoordig op het internet, Het is zeer toegankelijk voor de kinderen van nu en ze zijn er zelfs mee opgegroeid. Er is niks niet te zien op het internet. Waar eerst de geschreven kunst voor de elite was, kan nu iedereen alles wat ze willen weten of zien bekijken op het web.

Er kan door iedereen informatie toegevoegd worden op het internet dan wel niet van iemand anders of van diegene zelf. Er kunnen kleine kinderen verhalen vertellen of lezen. Ze kunnen veel leren op het internet maar kunnen echter ook afschuwelijke dingen tegenkomen.

De digitale wereld is een deel van onze samenleving geworden. Het is voor velen onmisbaar in het dagelijks leven. Iedereen staat continu in contact met elkaar. Hoe zou de hedendaagse samenleving er wel niet uit hebben gezien als er geen personen begonnen waren met muurschilderingen te maken? 

We kunnen onszelf goed vergelijken met de monniken die als eerst de boeken overschreven en kennis overdroegen. We kunnen onszelf ook goed vergelijken met de eerste personen die boeken begonnen te drukken. Dit omdat we vrijwel elke dag tekst en kennis verspreiden via het internet, door middel van onze telefoons en computers.

Je kan een tekst schrijven en op Wikipedia zetten. De tekst wordt dan naderhand gecontroleerd. Dit maakt Wikipedia vertrouwelijker dan de encyclopedie waardoor op de lange termijn de eeuwenoude boekenkunst van papier en inkt zal gaan verdwijnen. Is dit erg? Ik denk van niet. We zitten gewoon in de volgende ontwikkeling waarin er nou eenmaal dingen verdwijnen en er andere voor in de plaats komen. In dit geval verdwijnt het boek en daarvoor in plaats komt het digitale scherm.

We zijn begonnen in een piramide vorm van informatie verschaffen, waarin vroeger de monniken bepaalde wat er gelezen werd. Nu is de piramide omgedraaid en bepalen we zelf wat we lezen en in veel gevallen schrijven we het ook nog zelf.

De telegraaf staat aan het begin van een serie ontwikkelingen waar communicatie door werd vergemakkelijkt. De telefoon werd verder ontwikkeld tot een draagbaar apparaat waarmee je altijd en overal met een andere persoon die ook zo’n telefoon had kon communiceren.

Nu is de telefoon zover dat we continu overal en altijd in contact staan met de hele wereld. Van de Verenigde Staten tot aan Europa is er geen moment rust voor een persoon die zijn mobiel aan heeft staan en in zijn zak heeft zitten. Door middel van sociale media zoals Facebook is het mogelijk om jezelf te projecteren op een scherm naar de rest van de wereld toe.

De mensen die op Facebook zitten die zijn continu bezig of dit geprojecteerde scherm wel voldoet aan de verwachtingen die zij denken dat andere mensen van hun hebben. De telegraaf heeft hier allemaal voor gezorgd dat we continu bezig zijn met elkaar en onszelf.

De wereld is een dorp geworden.

We leven in een tijd dat de smartphone ons leven controleert. Voor alles is tegenwoordig een applicatie en ons leven gaat via onze telefoon. Er gaat geen dag voorbij dat ik op mijn mobiel geen berichten ontvang van andere mensen. Hierdoor wordt de cohesie onder de samenleving uiteraard versterkt. Maar het zorgt anderzijds ook voor problemen: mensen vinden het lastiger om alleen te zijn.

Er moet continu contact gelegd worden met de buitenwereld, als er 3 uur geen “whatsapp bericht” is verkregen of geen Facebook feed is bekeken ontstaat er al stress.

De smartphone is natuurlijk ook een verlenging van het hedendaagse leven. Het maakt dingen makkelijker. Je hebt je agenda, je bankrekening en je e-mail allemaal in één aparaat. De werktijd van de gemiddelde arbeider is met een kwart verlengd door de komst van de smartphone, dit betekent dat het beter is geweest voor economie.

Maar dat er een chaos uitbreekt zodra het Blackberry ping systeem offline raakt gaat voor mij toch iets te ver. Het lijkt alsof men vergeten is dat het slechts een hulpmiddel is en geen oplossing voor de eventuele problemen.